Ο Ιππόκαμπος στην Πολιτική Σκηνή

© Αρχαγγελίδης Βασίλειος

Ο ιππόκαμπος στην πολιτική σκηνή

 

Ιππόκαμπος. Είδος ψαριού. Με μία πρώτη ματιά θα έλεγε κάποιος ότι ο ιππόκαμπος είναι πολύ διαφορετικός από εμάς. Δεν έχουμε τίποτα κοινό. Ένα ψάρι που ζει σε κοραλλιογενείς υφάλους και πεδία με φύκια και άλγες. Ένας άνθρωπος που ζει σε ένα μολυσμένο, από τον ίδιο τον άνθρωπο, κόσμο. Από τη μια έχουμε ένα υπέροχο ζώο, σαν θαύμα. Από την άλλη ένα άθλιο «ανώτερο» ζώο, σαν κατάρα θα έλεγα εγώ, που καταστρέφει οτιδήποτε αγγίζει. 

Ιππόκαμπος: ζει συμφιλιωμένος με τη φύση, ομορφαίνοντας τον κόσμο μας. Στολίζοντάς τον με την ιδιαιτερότητά του. 

 

Άνθρωπος: ζει συμφιλιωμένος με το καθεστώς, επιβαρύνοντας τις ήδη οξυμένες συνθήκες. Απογοητευμένοι ηλικιωμένοι. Απαθείς νέοι. Ίσως το «φρόνιμοι» νέοι να είναι πιο ωραίο. Ποτέ τους φρόνιμους δεν τους πειράζουν. Όμως, όπως είπε και ο Λουντέμης, «Μα αν είναι να χαθεί κάποτε ο κόσμος, θα χαθεί από τους φρόνιμούς του. Γιατί οι φρόνιμοι με τη φρονιμάδα τους βοήθησαν τους σκληρούς να γίνουν σκληρότεροι» (Λουντέμης, 1962). 

 

Ιππόκαμπος: προτιμά προστατευμένες περιοχές και είναι πάντα καλυμμένος,  ώστε ένας άπειρος παρατηρητής να είναι δύσκολο να τον εντοπίσει. Σε μια στιγμή μπορεί να αλλάξει χρώμα και να χαθεί από το οπτικό πεδίο του θηρευτή του, που συνήθως είναι ένα μεγάλο ψάρι, μια θαλάσσια χελώνα ή ένα πουλί. 

 

Άνθρωπος: προτιμά επίσης προστατευμένες περιοχές, σε μία κοινωνία που ο θηρευτής είναι παντογνώστης και δεν του ξεφεύγει τίποτα (υποκλοπές). Για μία στιγμή μπορεί να σκέφτεσαι την αντίδραση που θα έπρεπε να έχεις. Αντ’ αυτού κλαψουρίζεις σαν μωρό. Να μαλώνεις τον εαυτό σου καμιά φορά που κάθεται και κλαψουρίζει σαν μωρό… 

 

Ιππόκαμπος. Ένα θηλυκό και ένα αρσενικό θα αρχίσουν τον χορό του ζευγαρώματος. Οι ιππόκαμποι θα είναι πιασμένοι μαζί και το αρσενικό θα προσφέρει τον σάκο του στον θηλυκό, περιμένοντάς το να εναποθέσει τα αυγά του σε αυτόν. Σαν το θηλυκό να θέλει να αποποιηθεί τις ευθύνες του. Σαν να θέλει να ζήσει αυτό καλά και οι άλλοι… δεν το ενδιαφέρουν. Ο αρσενικός όμως δεν μένει εντελώς μόνος. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο θηλυκός ιππόκαμπος έρχεται και επισκέπτεται τον αρσενικό κάθε πρωί για να χορέψουν και να ενδυναμώσουν τους δεσμούς τους για λίγα λεπτά, μετά όμως ξαναφεύγει αφήνοντάς τον μόνο μέχρι την επομένη. Αυτή η καθημερινή επαφή είναι ζωτική για τη σχέση τους καθώς θα είναι αυτή που θα καθορίσει αν οι ιππόκαμποι θα ξαναζευγαρώσουν στο μέλλον… 

 

Άνθρωπος. Θηλυκός και αρσενικός, δεν μένουν ποτέ μόνοι. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, το κράτος έρχεται να «χορέψει» με αυτούς και να «ενδυναμώσουν» τους δεσμούς τους για μια στιγμή, μετά όμως ξαναφεύγει αφήνοντας τους μόνους μέχρι την επομένη. Μας δίνουν ένα «δωράκι» για να νομίζουμε ότι μας στηρίζουν, ενώ την ίδια στιγμή μας παίρνουν κάτι άλλο (food pass). Μα καλά. Τόσο χαζοί είμαστε; Μάλλον είμαστε. 

 

Ιππόκαμπος. Μια λέξη. Ένα ψάρι. Μια δομή του εγκεφάλου. Περίεργη έννοια. Όμως, τελικά, μήπως δεν διαφέρουμε τόσο πολύ από τον ιππόκαμπο; Δεν ξέρω. Ίσως εγώ έχω διαφορετική άποψη. Ίσως να κάνω λάθος. Ίσως πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο… 

 

Ιππόκαμπος. Ένα μικρό ψαράκι. Άνθρωπος. Όσο ψηλός κι αν είσαι, ποτέ δεν θα φτάσεις το μπόι των χαμηλών που θυσιάστηκαν για υψηλά πράγματα… 

 

Βιβλιογραφία

Λουντέμης, Μ. (1962). Οδός Αβύσσου, αριθμός 0. Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη.

Αλεξανδρής, Α. (2010). Η ζωή των Ιπποκάμπων – Συνήθειες (με πολλές φωτογραφίες) όπως είναι αναρτημένο στον ιστότοπο: http://www.diakonima.gr