Αδιαφορία και έλλειψη ευαισθησίας

 

Μια προσεκτική όψη των πραγμάτων θα αποκάλυπτε την έλλειψη ευαισθησίας τη σημερινή εποχή και τις επιπτώσεις που έχει στην κοινωνική πραγματικότητα. Μπορεί σε μεγάλο βαθμό αυτό το συναίσθημα να οδηγεί σε υπερπροστατευτικότητα και φόβο, αλλά σε κάποιο βαθμό είναι αναγκαίο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του ατόμου. Όπως έλεγε και ο Κλεόβουλος ο Λίνδιος  «ΜΕΤΡΟΝ  ΑΡΙΣΤΟΝ».

 

Υπάρχουν πολλά φαινόμενα που επιβεβαιώνουν την έλλειψη ευαισθησίας του ανθρώπου και διαφαίνονται από τον καθημερινό τρόπο ζωής. Όσο και αν γίνονται προσπάθειες αποδοχής της διαφορετικότητας, μέσα από διάφορους φορείς, όπως η τηλεόραση και τα κοινωνικά δίκτυα, οι ρατσιστικές αντιλήψεις    και οι κοινωνικές ανισότητες συνεχίζουν να επικρατούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί ο σεισμός στην Τουρκία που αντί όλοι οι άνθρωποι να δείξουν την αλληλεγγύη τους, ορισμένοι στάθηκαν σε εθνικές διαφορές. Ακόμη, ένα από τα φαινόμενα που παρουσιάζεται το τελευταίο διάστημα στις ειδήσεις, είναι το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Η αντίληψη και το στερεότυπο ότι ο άνδρας κρατάει τα «ηνία» του σπιτιού, εξακολουθεί να κυριαρχεί.

Επίσης, τρανταχτό παράδειγμα αποτελούν οι εγκληματικές ενέργειες. Ο πολίτης  ειδικά στις μεγάλες πόλεις, ζει σε ένα συναίσθημα ανεξήγητης ανησυχίας. Η επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών, η έλλειψη προτύπων και η ανεργία στους νέους αποτελούν τους κατεξοχήν παράγοντες που οφείλονται για το έγκλημα. Η κρίση στην οποία βρίσκεται η σημερινή κοινωνία, οδηγεί τον άνθρωπο στην πίστη σε έναν «ηγέτη» προκειμένου να γλιτώσει από τη δύσκολη κατάσταση η χώρα του. Ωστόσο, συχνά αποδεικνύεται φενάκη, καθώς ο καθένας εξυπηρετεί προσωπικά συμφέροντα και δεν πράττει για το κοινό καλό.

 

Στη βελτίωση της κοινωνικής πραγματικότητας, αδήριτη ανάγκη διαδραματίζει η ύπαρξη ευαισθησίας. Αυτό διαφαίνεται μέσα από τις εθελοντικές οργανώσεις όπου παρέχεται ανιδιοτελή βοήθεια. Για παράδειγμα, η αιμοδοσία. Ο σημερινός άνθρωπος δεσμεύεται για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα από την ημέρα του προκειμένου να σώσει την ζωή άλλων ανθρώπων. Παράλληλα, αξίζει να αναφερθεί και η προστασία του περιβάλλοντος μέσα από εθελοντικές οργανώσεις, όπως η αναδάσωση. Το συναίσθημα για την προστασία του περιβάλλοντος καλλιεργείται από μικρή ηλικία, με καταλυτικό παράγοντα το σχολείο. 

 

Η ευαισθησία εκδηλώνεται και μέσα από μικρές καθημερινές πράξεις, μέσα από την παροχή βοήθειας σε ανθρώπους που είναι οικονομικά αδύνατοι. Μικρές πράξεις, μεγάλης αξίας. Επιπρόσθετα, είναι αναγκαίο ο κάθε πολίτης να αναλαμβάνει τις πολιτικές του αρμοδιότητες και να αξιοποιεί ορθά το δικαίωμα της ψήφου. Δηλαδή να μην υποκύπτει στις σκοπιμότητες πολιτικών και να υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

 

Κλείνοντας, συμπεραίνουμε από όλα τα παραπάνω την αναγκαιότητα της συναισθηματικής και ηθικής καλλιέργειας της ανθρωπιάς και κατά συνέπεια της ευαισθησίας. Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν με ραγδαίο ρυθμό, ο άνθρωπος δεν πρέπει να αδιαφορεί για το συνάνθρωπο του και να εστιάζει στα υλικά αγαθά.