© Ελευθερία Δανελλάκη
Διαζευγμένοι γονείς και παιδιά
Το διαζύγιο είναι μία διαδικασία επιλογής δύο ανθρώπων, όπου αποφασίζουν πως δεν μπορούν να συζούν πλέον και πως ήρθε η ώρα οι δρόμοι τους να χωρίσουν, εξαιτίας πολλών και διαφόρων παραγόντων. Η παρουσία ενός παιδιού δεν διευκολύνει πολλές φορές την κατάσταση αυτή, με αποτέλεσμα οι γονείς να βρίσκονται τελικά σε αδιέξοδο.
Η ψυχολογική κατάσταση των παιδιών απότελει βασικό εμπόδιο σε μία τόσο σοβαρή απόφαση. Πρόκειται για την αλλαγή ολόκληρης της οικογένειας, όπου το παιδί καλείται να βιώσει καταστάσεις δύσκολες για την ψυχολογία του και ειδικότερα όταν βρίσκεται σε μικρότερη ηλικία. Είναι αναγκασμένο να συνεχίσει να ζει μέχρι την ενηλικίωσή του με τον ένα από τους δύο γονείς, ο οποίος κρίνεται καταλληλότερος βάσει δικαστικών αποφάσεων και να βλέπει τον άλλο λιγότερο, κάτι που πολλές φορές δεν το ικανοποιεί.
Αντίθετα, μέσω σημαντικών ερευνών έχει αποδειχθεί πως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν παιδιά χωρισμένων γονέων είναι λιγότερα από εκείνα που αντιμετωπίζουν παιδιά που ζουν σε οικογένειες με συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ των γονέων. Οι γονείς πολλές φορές έχουν λανθασμένες απόψεις πάνω σε αυτό το θέμα, καθώς πιστεύουν πως είναι καλύτερο για ένα παιδί να ζει σε ένα προβληματικό περιβάλλον και με τους δύο, από το να στερείται τον έναν και να νιώθει ότι του λείπει. Στην πραγματικότητα όμως στο παιδί ως θεατής στις περισσότερες διαφωνίες μεταξύ των γονιών του, δημιουργούνται αντίθετες απόψεις όσον αφορά τα θέματα του γάμου ή της οικογένειας. Επίσης, τα παιδιά κλείνονται στον εαυτό τους και αποφεύγουν τις πολλές επαφές με τους γονείς τους φοβούμενα ότι οι συζητήσεις τους δεν θα έχουν αίσιο τέλος.
Τα μικρότερα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν τους καβγάδες μεταξύ των γονιών τους και με άλλους τρόπους (θυμωμένες ματιές, έλλειψη σωματικής επαφής), ενώ δεν μπορούν να παραδεχτούν πως υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Αυτό συμβαίνει επειδη, στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν την κατάσταση «αρνούνται» την παρουσία δυσκολιών, καθώς θέλουν να συνεχίσουν να ζουν μία «φυσιολογική» ζωή και με τους δύο γονείς, έτσι ώστε να μην διαλυθεί ολοκληρωτικά η οικογένεια τους.
Η περίοδος της εφηβείας είναι ίσως η μόνη, όπου τα παιδιά νιώθουν ανακούφιση μετά τον χωρισμό, κυρίως όταν ο γονέας που φεύγει είναι ο κύριος υπεύθυνος για το διαζύγιο, αυτός που το επέλεξε και εξαιτίας του ξεκίνησαν οι συγκρούσεις. Στην εφηβική ηλικία είναι εκείνος που παρουσιάζει βίαιες και πιο έντονες συμπεριφορές στο άλλο πρόσωπο, αλλά και στα ίδια τα παιδιά. Δεν είναι λίγες οι φορές όπου, νιώθουν πιο εκδηλωτική την συμπεριφορά εκείνου, όπως και τις πράξεις του, καθώς η εφηβική ηλικία είναι μία περίοδος, όπου το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με διαφορετικές αλλαγές στην ζωή του (παρέες, σχέσεις, νέες συνήθειες, σωματικές αλλαγές). Έτσι, νιώθει να απειλείται από τον ίδιο του τον γονιό και καταλήγει να κρύβει μυστικά και από τους δύο, αφού έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στα πρόσωπά τους.
Η τεράστια αυτή αλλάγη στην οικογενειακή κατάσταση ενός παιδιού μπορεί να το επηρεάσει και σε άλλους τομείς, όπως στο σχολείο και φυσικά στην προσωπική τους ζώη. Η έλλειψη ύπνου, η αντικοινωνικότητα, το άγχος, η κατάθλιψη, αλλά και οι χαμηλές επιδώσεις στο σχολείο, είναι κάποιες από τις συνέπειες του διαζυγίου στην ψυχολογία και στην ζωή του. Γι’ αυτό καλό θα ήταν οι γονείς κατά την διάρκεια των νομικών διαδικασιών για την επίτευξη του διαζυγίου, να βοηθάνε τα παιδιά στην συζήτησή τους με κάποιον ειδικό-ψυχολόγο, έτσι ώστε οι ψυχολογικές τους διαταραχές να ξεπεραστούν και να καταπολεμηθούν πιο εύκολα και να μην υπάρξουν ανεπυθίμητα αποτελέσμτα.
Συμπερασματικά, έχει καταστεί σαφές, πως ένα διαζύγιο, αλλά και οι διαφωνίες μεταξύ των γονέων επηρεάζουν άμεσα τα παιδιά σε οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα και πως μετά από αυτή τους την απόφαση η συμπαράσταση και η βοήθεια προς το παιδί καθείσταται απαραίτητη.
Εικόνες ανακτημένες στις 28/02/2023 από τον διαδικτυακό τόπο:
Μπράβο καλα τα λες