Συνέντευξη του κ. Παπαδομαρκάκη Ιωάννη στο ΚΑΠΝΑ – voice

Συνέντευξη του κ. Παπαδομαρκάκη Ιωάννη στο ΚΑΠΝΑ – voice

 

Αρχικά από που είστε; Από ποιο μέρος κατάγεστε;

Είμαι από ένα νησί που λέγεται Κρήτη και το οποίο γνωρίζετε και εσείς πολύ καλά. Το χωριό λέγεται Άνω Διάνος. Είναι ένα ιστορικό χωριό με χίλιους διακόσιους περίπου κατοίκους και σας λέω ότι είναι ιστορικό διότι στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1941 οι Γερμανοί έκαψαν τα χωριά μας και εκτέλεσαν 440 άτομα. Δεν είναι μόνο τα Καλάβρυτα που σίγουρα έχετε ακούσει είναι και άλλες περιοχές όπως η Άνω Διάνος. Θεωρείται λοιπόν ένα ιστορικό χωριό και μόνο από αυτό το γεγονός. Επίσης, εκεί έχει μεγαλώσει και έχει δώσει τις γνώσεις του και το όνομα του ο Κονδυλάκης Ιωάννης ο χρονογράφος. Είναι ένα ορεινό χωριό, ένα δύσκολο χωριό αλλά είναι ένας όμορφος τόπος.       

 

Ποιες είναι οι σπουδές που έχετε κάνει; 

Έχω τελειώσει το Πολυτεχνείο.    

 

Πως έτυχε και βρεθήκατε στη Ρόδο, ήταν αφορμή τα μεταπτυχιακά που κάνατε;  

Η πρώην σύζυγος μου, την οποία λατρεύω και αγαπώ γιατί έχουμε αποκτήσει μαζί ένα παιδί και μάλιστα ήταν μαθητής του σχολείου σας διορίστηκε εδώ στη Ρόδο στην τότε Νομαρχία και νυν Περιφέρεια ως μεταλλειολόγος μηχανικός. Εγώ, εκείνη την εποχή είχα διοριστεί στα Χανιά της Κρήτης και έπρεπε να έρθω εδώ στη Ρόδο για να είμαστε όλοι μαζί μιας που το παιδί μας ο Χάρης ήταν μόλις δύο ετών. Όλα αυτά που είπαμε για τις σπουδές προηγουμένως έγινα στην πορεία εδώ στο πανεπιστήμιο Αιγαίου που είμαστε τυχεροί που το έχουμε εδώ δίπλα μας.      

 

Είχατε αποφασίσει από μικρό παιδί ότι θέλετε να ασχοληθείτε σε αυτό τον τομέα ή προέκυψε στη συνέχεια και πως προέκυψε αν προέκυψε;

Λοιπόν θα σας πω. Στο χωριό στο οποίο ζουν οι γονείς μου, γιατί ζουν και οι δύο γονείς μου,  είναι δύσκολη η επιβίωση και κάναμε τα πάντα για να ξεφύγουμε και εμείς από το χωριό. Η μαμά μου ήταν καθαρίστρια και ο πατέρας μου ασχολούνταν με σιδηροκατασκευές και μετά έγινε εργολάβος. Έβλεπα λοιπόν ότι ήθελα να ξεφύγω από εκεί και προσπάθησα με αυτόν τον τρόπο και πέτυχα αυτό που ήθελα να πετύχω, δηλαδή να φύγω μεν αλλά να γυρίζω γιατί τον τόπο μας τον αγαπάμε. Αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισα να σπουδάσω. Είμαστε δύο αδέλφια, ο αδελφός μου είχε σπουδάσει ιατρική αλλά τον έχασα στα τριάντα του χρόνια λόγω αιφνίδιου θανάτου και για αυτό το λόγο από τότε επισκέπτομαι τακτικότερα την Κρήτη για να βλέπω τους γονείς μου.      

 

Πόσα  χρόνια προϋπηρεσία έχετε στην εκπαίδευση;

Πριν διοριστώ μόνιμος στην εκπαίδευση δούλεψα για επτά χρόνια σε μια ιδιωτική σχολή  στην Αθήνα στη σχολή βοηθών ιατρικών επαγγελμάτων και ήμουν υπεύθυνος για τους χημικούς εργαστηρίων. Επιπλέον, έχω δουλέψει ως μηχανικός βάρδιας στα διυλιστήρια της Πετρόλα που ανήκε στον κ. Λάτση και στη συνέχεια το 1997 διορίστηκα στη δημόσια  εκπαίδευση. Η πρώτη τοποθέτηση μου ήταν στα Χανιά αλλά λόγω του διορισμού της τότε συζύγου μου στη Ρόδο μετατέθηκα και εγώ εδώ στη Ρόδο.  

 

Μας είπατε ότι είστε από την Κρήτη είναι κάτι που σας λείπει από αυτό το νησί;

Είναι τα παιδικά βιώματα από την μια και από την άλλη οι συναναστροφές με τα παιδιά που μεγαλώσαμε μαζί, οι γονείς μου, και η δυνατότητα διατήρησης της οικογενειακής περιουσίας την οποία κάποιος πρέπει να φροντίζει, πέραν από τον πατέρα μου που ασχολείται, οφείλω και εγώ να βοηθώ με κάθε δυνατό τρόπο προκειμένου να μπορέσουμε να τη διατηρήσουμε ώστε και εγώ με τη σειρά μου μια μέρα να την δώσω στο γιό μου. Η αειφορία που λένε ότι κάλο έχουμε από πριν το κρατάμε και κτίζουμε πάνω σε αυτό και το αποδίδουμε στην επόμενη γενιά. Επομένως, θέλω όπως ο πατέρας μου δίνει κάτι σε εμένα  να δώσω και εγώ στο γιό μου κάτι καλό. Για αυτό πάω συχνά, την αγαπώ την Κρήτη αλλά αγαπώ και τη Ρόδο πάρα πολύ είναι ο δεύτερος μου τόπος.         

 

Πως περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

Δεν έχω ελεύθερο χρόνο διότι πέραν από τις ασχολίες μου που έχω στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης θέλω να σας πω ότι είμαι Διευθυντής στο παιδαγωγικό τμήμα της ΑΣΠΑΙΤΕ Ρόδου. Είναι μια σχολή στην οποία μπορούν να φοιτήσουν οι απόφοιτοι των πανεπιστημιακών σχολών για να πάρουν τη λεγόμενη παιδαγωγική επάρκεια και επίσης διδάσκω στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στο προπτυχιακό τμήμα των νηπιαγωγών και σε δύο μεταπτυχιακά, επομένως ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος και σε αυτόν ασχολούμαι με τα δύο λατρεμένα μου σκυλάκια που είναι μαζί μου στο σπίτι και με τα είκοσι γατάκια μου.   Το περπάτημα μου αρέσει αλλά δεν έχω αρκετό χρόνο και περιορίζεται στο να πάω βόλτα τα σκυλάκια μου. Κάποιες φορές βέβαια αν βρεθεί χρόνος προσπαθώ να κάνω κάποιο ταξίδι στα πλαίσια των προγραμμάτων erasmus ή εναλλακτικά στο νησί της Κρήτης. 

 

Ποιο ήταν το πρότυπο που είχατε όταν ήσασταν στην ηλικία μας;

Τα αδέλφια μου τα οποία έφυγαν από το χωριό για σπουδές, αυτά μου δώσανε κίνητρο και τα ακούσματα το πως περνούσαν στο πανεπιστήμιο. Άρα πρότυπο είχα παιδιά τα οποία ξέφυγαν από το χωριό, Ο πρώτος μου ξάδελφος που σπούδαζε οικονομικά στη Θεσσαλονίκη με δελέασε πάρα πολύ όχι για να σπουδάσω αλλά να καταλάβω ότι δεν είναι μόνο το χωριό υπάρχουν και άλλοι τόποι. Επομένως, πρότυπο για μένα ήταν οι συγγενείς και παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας που μπόρεσαν και σπούδασαν γιατί ήταν δύσκολα τότε να σπουδάσεις.    

 

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο επαγγελματικό σας βήμα για το οποίο είστε περήφανος;

Κάτι μου με γεμίζει με περηφάνεια είναι το γεγονός ότι όταν συναντώ στο δρόμο τυχαία τους συναδέλφους μου και τα παιδιά με χαιρετάνε. Έχω εσάς δίπλα μου και αφού έχω εσάς δεν φοβάμαι τίποτα, μόνο να έχουμε την υγεία μας. Θεωρώ λοιπόν ότι μια κατάκτηση που πετυχαίνει κάποιος είναι οι σχέσεις που έχει με τον κόσμο, με τους συναδέλφους και όχι μόνο και γενικότερα με το κοινωνικό σύνολο. Σας είπα από τι στιγμή που μπήκατε εδώ μέσα ότι ανοίγει η ψυχή μου βλέποντας σας. Αυτό λοιπόν έχω, αυτή είναι η μεγάλη μου αν θέλετε θέση για την οποία περηφανεύομαι, λέω να αυτά τα παιδιά με αγαπάνε ανεξάρτητα αν τα πλήγωσα ή όχι κάποια στιγμή γιατί καμία φορά γινόμαστε δυσάρεστοι αλλά για το καλό το δικό σας.    

 

   

Τι πιστεύετε ότι θα μπορούσε να αλλάξει στα πλαίσια της εκπαίδευσης στην Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον;

Η ερώτηση αυτή είναι πολύ επίκαιρη γιατί θα πρέπει η πολιτική μας με «η» και «οι» να συναποφασίσουν για μια εικοσαετία να εφαρμόζεται ένα πρόγραμμα σπουδών και να μην αλλάζει όταν αλλάζει ο υπουργός. Να μην γίνονται αλλαγές όταν έρχεται ένας άλλος υπουργός τέτοιες που να μας πιάνουν εξαπίνης. Επομένως ένας πολιτικός στόχος, για αυτό χρησιμοποίησα τη λέξη συναπόφαση, είναι να υπάρχει ομαλότητα στα θέματα της εκπαίδευσης η οποία επέρχεται από τη συνεργασία των πολιτικών ουτοσώστε εάν κάτι γίνεται λάθος να μπορεί να διορθωθεί εύκολα. Επιπλέον θα πρέπει να συζητηθούν θέματα που έχουν να κάνουν με το μέγεθος της εξεταζόμενης ύλης αλλά και το ίδιο το εξεταστικό σύστημα έτσι ώστε να υπάρχει μια ενιαία γραμμή για πολλά χρόνια. Αυτό απαιτεί να αλλάξει η νοοτροπία των πολιτικών έτσι ώστε να εφαρμόζεται μια ενιαία πολιτική από όλους τους πολιτικούς χώρους. Στην εκπαίδευση δεν πρέπει να υπάρχουν χώροι και αυτό που θα πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι η παιδεία των μαθητών/τριών μας. Όμως γίνονται βήματα, και αυτό πρέπει να το πούμε, προς τη σωστή κατεύθυνση. Ένα σημαντικό βήμα ήταν η τηλεκπαίδευση και μην ξεχνάτε ότι τη λέξη τηλεκπαίδευση τη γνωρίζαμε σαν έννοια μόνο. Την εφαρμόσαμε όμως  όλοι μαζί κατά τη διάρκεια τη πανδημίας και είδαμε ότι το πετύχαμε, το πετύχατε με όλα τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν. Η τηλεκπαίδευση έδωσε τη δυνατότητα και σε εμάς σαν διεύθυνση εκεί που δεν είχαμε τίποτα να είμαστε σε καθημερινή επαφή αν θέλουμε με όλα τα σχολεία του νομού Δωδεκανήσου και όχι μόνο.      

 

Είστε ικανοποιημένος με την δουλειά σας; Σκεφτήκατε ποτέ ότι θέλατε να κάνετε κάτι άλλο;

Θα μπορούσα να έχω κάνει άλλα πράγματα αλλά μου αρέσει πάρα πολύ η εκπαίδευση και θεωρώ ότι μαζί με τους συναδέλφους μου μπορούμε να προσφέρουμε πολλά πράγματα στο χώρο αυτό. Επομένως, δεν έχω σκέψη άλλη και εδώ να μην ήμουνα θα ήμουν στο σχολείο μου που μου αρέσει το ίδιο πάρα πολύ. Βέβαια και εδώ μ’ αρέσει αρκεί να ασχολούμαι με εσάς τα παιδιά και με τους συναδέλφους μου.    

 

Τι συμβουλή θα δίνατε σε όλους τους μαθητές;

Δεν είμαι κάλος στις συμβουλές. Αυτό που θέλω είναι να έχετε την υγεία σας και οτιδήποτε κάνετε να το κάνετε με φυσικό τρόπο χωρίς να επηρεάζεστε από εξωτερικούς παράγοντες.    Είναι πολύ εύκολο κάποιος μαθητής κάποια μαθήτρια να ακολουθήσει χνάρια άλλων που δεν είναι αρεστά σε εσάς αλλά όχι μόνο σε εσάς αλλά και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται ωριμότητα σκέψης από εσάς. Η συμβουλή μου λοιπόν είναι να αφοσιωθείτε σε αυτό που θέλετε να κάνετε και η επιτυχία θα είναι σίγουρη. 

 

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το ιδανικότερο εκπαιδευτικό σύστημα;  

Δεν υπάρχει. Εμείς μπορούμε να συγκρίνουμε διάφορα συστήματα αλλά να ξέρετε κάθε λαός έχει τη δική του ψυχοσύνθεση. Να πούμε ότι το φιλανδικό μοντέλο είναι καλύτερο; Δεν είναι το εκπαιδευτικό σύστημα που κάνει της διαφορά αλλά το μυαλό σας, το μυαλό μας και το μυαλό όλων των ανθρώπων και ειδικά των Ελλήνων με την κουλτούρα που έχουμε. Αρκεί να έχουμε τη σωστή καθοδήγηση και τους σωστούς κανόνες. Αν δηλαδή χαράζαμε μια ενιαία πολιτική για πολλά χρόνια σίγουρα το σύστημα που θα διαμορφώνονταν θα ικανοποιούσε τον καθένα μας.