© «unknown»
Σταματήστε λίγο αυτήν την χώρα, να κατέβω
Κοιτάξτε να δείτε τώρα,
Όλα αυτά που έχουν συμβεί αυτήν την εβδομάδα είναι λίγο κάπως… τρελά, νιώθω λες και βρίσκομαι σε κάποια ταινία, αλλά jokes on me καμία ταινία δεν είναι αυτή, αλλά η Ελλαδίτσα μας, η χώρα του φωτός.
Θα μιλήσω για αυτά τα συμβάντα με τον πιο ελαφρύ τρόπο που μπορώ γιατί καταλαβαίνω την πίεση που υπάρχει αλλά ταυτόχρονα νιώθω ότι κάτι πρέπει να πω και θέλω να πω. Πολλά αγγλικά, πολύς σαρκασμός, πολλή ειρωνεία. Εάν δεν μπορείς και δεν τα αντέχεις σταμάτα εδώ να διαβάζεις. Εάν μείνεις hold on tight.
Επρόκειτο λοιπόν για μια καραμέλα που λέγεται ανθρώπινο λάθος.
Φοβάσαι πια να βρέξει, να χιονίσει, να πετάξεις με αεροπλάνο, να μην πνιγείς, να μην πεθάνεις της πείνας (έχουμε το market pass βρε παιδί μου τι σκοτίζεσαι και εσύ), να μην πεθάνεις απο το κρύο, να βγεις στον δρόμο μη και τυχόν και μένεις στα Εξάρχεια και οι κύριοι αστυνομικοί αποφασίσουν να κάνουν spice up την βάρδια τους και σε πάρει και εσένα η μπάλα. Ένας κάποιος φόβος επικρατεί γενικά. Και το καταλαβαίνεις ότι εσύ, τούτη τη στιγμή που μιλάμε, είσαι ζωντανός από ξεκάθαρο θαύμα. Γιατί στην δικιά σου περίπτωση δεν ήταν άλλο ένα ανθρώπινο λάθος.
Ξέρετε, δουλεύω 4 χρόνια τώρα, έχω σκεφτεί πολλές φορές να παραιτηθώ και ας ήταν τα λεφτά καλά και ας ήξερα ότι δεν θα με απολύσουν και είχα την καρεκλίτσα μου δεσμευμένη και όλα αυτά. Αλλά ήμουν οικεία με την ιδέα του να παραιτηθώ, δεν το θεωρούσα κακό, ακριβώς το αντίθετο, το θεωρούσα power move. Οπότε δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να δουλεύεις κάπου και το αθλιότατο έργο σου να το βλέπει ΌΛΟΣ Ο ΚΌΣΜΟΣ και ακόμα να μην έχεις παραιτηθεί. Εγώ θα ντρεπόμουν ρε φίλε, θα ντρεπόμουν πολύ. Μου κάνει πραγματικά τεράστια εντύπωση. Παραιτηθείτε όλοι. Τώρα. Και μην ξανά βάλετε υποψηφιότητα. Ε είναι ντροπή. Πως να το κάνουμε;
Μου είναι πραγματικά απίστευτο πως αυτοί οι άνθρωποι κοιμούνται στα σπίτια τους το βράδυ. Μου είναι απίστευτο. Δεν το χωράει νους μου. Δηλαδή τώρα που διαβάζω αυτά που γράφω τα διαβάζω φωνάζοντας γιατί είμαι πραγματικά τόσο οργισμένη, μα τόσο οργισμένη με αυτά τα τσίρκα (ξέρω δεν υπάρχει πληθυντικός) που τώρα κοιμούνται στα σπίτια τους που εμείς πληρώνουμε, με όλες τους τις ανέσεις έχοντας σκοτώσει ανά τα χρόνια τόσο πολύ κόσμο (μιλάω γενικά για τα κόμματα όχι μόνο για την ΝΔ) και ούτε μια πραγματική συγγνώμη δεν είχε δωθεί ποτέ από κανέναν. Πραγματικά έχετε ακούσει εσείς καμία αλήθεια όλες αυτές τις μέρες; Έστω και μια αλήθεια. Από αυτούς που μας κυβερνούν. Και πέφτουν και το ένα μετά το άλλο. Δηλαδή let me catch my breath. Πραγματικά πιστεύω ότι αυτός είναι ο τρόπος του πλανήτη να μας πει “ρε παιδιά τόσο καιρό σας λέω να φύγετε πια από αυτήν την χώρα, σας δίνω σημάδια κάθε εβδομάδα τι άλλο χρειάζεστε για να πεισθείτε ας πούμε;”. Μια χώρα ντροπή πραγματικά. Και μετά τολμάμε να παραπονεθούμε ότι οι νέοι φεύγουν από την χώρα μας ενώ εμείς τους δώσαμε δωρεάν παιδεία. Μην το ξανά ακούσω αυτό. Σοβαρά. Μην το ξανά ακούσω. Από κανέναν.
Is this the real life? Is this just fantasy? (Bohemian Rhapsody reference)
Έλα λίγο η διαφάνεια σε αυτή τη χώρα. Που τώρα που προλαβαίνουν περνάνε νομοσχέδια κάτω από το χαλάκι όσο το spotlight είναι ακόμα στο τραγικότατο “ανθρώπινο λάθος”. The νομοσχέδια in question ειναι η ιδιοτικοποίηση του νερού εν τω μεταξύ, σε περίπτωση που δεν το ξέρατε και το μαθαίνετε αποκλειστικά απο εμένα. Που παίζει μάλλον να το πουλήσουμε πάλι 45εκ και να πληρώνουμε 50εκ τον χρόνο. Αστείο θα ήταν.
Μέσα σε όλα αυτά έρχονται και εκλογές.
Οκ. Θα δούμε πως θα πάει αυτό.
Αυτά ήθελα να πω.
Ελπίζω να ξανά συναντηθούμε τον επόμενο μήνα όλοι. Μη λείπει κανένας… Από κάποιο ανθρώπινο λάθος.
Εικόνα ανακτημένη στις 08/03/2023 από τον διαδικτυακό τόπο:
Πόσο μου αρέσει ο τρόπος που εκφράζεσαι! Άγγιξαν την ψυχή μου αυτά που έγραψες! Πραγματικά μπράβο!
Το άρθρο σου caught my eye. Ακριβώς to the point! Γροθιά στο στομάχι. Μακάρι να το διάβαζαν αυτοί που πρέπει. Αυτοί που μπορούν και οφείλουν να δράσουν. I keep my fingers crossed!